de ruimte die ik schilder
is ook de steen

een silhouet van herinnering
in abstraktie

verworden tot relikwie
tevens aandenken
aan een stukje tijd

ligt de piramide stabiel
op het vlak
doorklieft een lijn de steen
in twee stukken

valt de top
precies in haar voegen
uit elkaar

plotseling doodgewoon
een brokstuk in mijn hand

Uitgelicht
zijn de woorden
regels
spreken gedachten filosofie
en poëzie
dralend rond interpretaties

uitvergroot in beeld
getuigen jaarringen
van wat ooit stammen waren
in bladeren

glazen deuren aan het eind
kale leegte

bewaart herinneringen
in het verleden
zijn woorden nu het beeld

meisjeshanden omvatten kleine noden
gelijk kostbaarheden gevonden in het zand
langs de zee tussen rotsen in de branding
spoelden glimmend graniet en jade

geraapt verzameld doorstaat de tijd
rond en stomp ogen stenen kleivormpjes
ook gespikkeld draagt het
witte houten kastje plankjes

bloot kruipt de slak los van haar huisje
liggen in een hoek larfjes en zwarte
vliegjes kruipen langs de wand omhoog

Oud en sjiek ademen
statige huizen in apartementen boven elkaar
stijgen stenen trappen donker

dreigend
portieken nat en
druppelen hoge populieren

Vloer
golft water tegen wand
stroomt puntig gekarteld
een randje

suggereert hout de binnenkant
van een ruim

plafond gedragen
door vertikalen

bewegend dolende skeletten
door hol en leeg
staren muren kil en doods

hangt behang bloemetjes langs
streepjes
de herinnering vergeeld draagt
lege plekken achter glas

de tuin in bladeren op
kiezelpaden

bitter lopen tranen
volwassen
naast de dood staat de vrouw
op de drempel

gedachten duwen geesten voort
en voort en voort
naar de diepte van de duisternis

transparant vormen de wezens een
patroon een plaats in de ruimte