Harald
Köhneke
Speelplaats?
In de ruimte ernaast liggen uitgevouwen, wijnrode kussens. Honderdtwintig stuks, per zes tot twintig sextetten samengenaaid. Helemaal uitgevouwen vormt een sextet een kruis, samengevouwen een kleine kussenstapel, de sextetten kunnen tot verschillende modellen worden uitgelegd. De vlakke kussens herinneren aan afdrukken en schaduwen. Ze ademen de atmosfeer uit van de kussens om op te knielen in oude kathedralen. Kleur, vorm, materiaalkeuze en de ambachtelijke afwerking van de installaties van Harald Köhneke getuigen van een zeer geconcentreerde verinnerlijkte aandacht die, in de van de buitenwereld totaal geïsoleerde ruimte van Safe, prima tot zijn recht komt. Harald Köhneke presenteert in Safe enkele variaties van zijn controversiële manier van werken. Het idee, origineel, toegankelijk, poëtisch, de uitwerking ethetisch en perfect en tóch rest er een kleine irritatie, een lichte nasmaak want: "We moeten niet vergeten dat we ons in een atoomkelder bevinden ?" Op een wand van de centrale ruimte hangt opvallend, één deurklink. Sta je voor de ingang van Safe dan zie je víér deurklinken in plaats van één. Gaan de deuren naar links òf naar rechts open ? Vier sloten, Dubbel verzekerd ? Dubbel open ? Dubbel veilig òf Dubbel onveilig ? Safe ? Harald Köhneke kopieërde de deurklinken van de ingang van Safe vier maal in hout. De vierde kopie hangt dus midden op een van massieve betonnen wanden van de centrale tentoonstellingsruimte en verschaft toegang tot...........de gedachte over ....de herinnering aan ...... de Speelplaats. Als de kelder verlaten wordt, rest de toeschouwer de herinnering, enkele vragen en een weinig zand in de schoenen. Harald Köhneke/Pim
Trooster, (27-03-02)
|